سینماپرس با ۸ تن از هنرمندان رشته های گوناگون سینمایی در رابطه با مسائل تلخ و شیرینی که در سال ۹۹ شاهد آن بودند به گفتگو نشست. اغلب هنرمندان از شیوع گسترده ویروس کرونا و مرگ ده ها هزار هم وطن مان در سراسر کشور بر اثر ابتلا به این ویروس منحوس و همچنین درگذشت چهره های شهیر عالم سینما به عنوان تلخ ترین اتفاقات سال نام بردند.

ماحصل گفتگوی سینماپرس با بهزاد رحیم خانی، سیروس الوند، حسین گیتی، داود توحیدپرست، هادی مرزبان، سودابه خسروی، پیمان عباسی و ابراهیم وحیدزاده که در بخش اول این گزارش نظرات شان را با سینماپرس در میان گذاشتند در ذیل نقل شده است.

*****************

مرگ هنرمندان برجسته تلخ ترین اتفاق سال ۹۹ بود

بهزاد رحیم خانی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر کشور در این باره به سینماپرس گفت: من وقتی به سال ۹۹ و فجایعش فکر می کنم بغض در گلویم گیر می کند. وقتی نگاه می کنیم می بینیم که در این سال منحوس تک تک عزیزان ما مثل برگ درخت پژمرده شدند و ریختند و از بین رفتند و ما هم از رفتن آن ها خرد و خردتر شدیم!

وی با تأکید بر اینکه مرگ هنرمندان برجسته تلخ ترین اتفاق سال ۹۹ بود اظهار داشت: این ها برگ زرینی از صفحه درخشان هنر این کشور هستند و نمی توانیم غم نبودشان را ببینیم. البته به زودی نوبت به خود ما هم می رسد و همه رفتنی هستیم اما این غم جانگداز به شدت ما را آزار می دهد.

رحیم خانی سپس با بیان اینکه حضور جوانان پرشور و فعال در عرصه فرهنگ و هنر یکی از شیرینی های سال ۹۹ بود اظهار داشت: من خوشحالم که برخی جوانان در این سال کرونایی همچنان با شور و اشتیاق در عرصه های فرهنگی و هنری حضور فعال داشتند و نگذاشتند فرهنگ و هنر بیش از این از بین برود.  

بی دغدغگی مسئولان جهت رفع معضلات سینما روح همه را آزرده است!

سیروس الوند کارگردان مطرح سینما نیز با بیان اینکه بی دغدغگی مسئولان جهت رفع معضلات سینما روح همه را آزرده است به سینماپرس گفت: تلخی زیاد بود و ما تلخی زیادی را احساس کردیم اما این مسئولان هستند که باید پاسخ بدهند چرا جلوی این تلخی ها را نگرفته اند و کام ما را اینقدر تلخ کردند؟

مگر کرونا گذاشت کام مان در سال ۹۹ شیرین باشد؟

حسین گیتی منتقد و پژوهش گر پیشکسوت سینما در این باره به سینماپرس گفت: سال ۹۹ به علت کرونا و بحران هایش بسیار تلخ بود. مگر کرونا گذاشت در این سال پر حادثه کام مان شیرین باشد؟

وی ادامه داد: البته بنده ۵ کتابم در سال ۹۹ به چاپ رسید و این شیرینی بود برای خودم؛ از سوی دیگر به هر حال سینمای این سرزمین توانست با کم و کسری های فراوان ادامه حیات دهد هرچند که تنها ادامه حیات کافی نیست و این سینما مورد علاقه منتقدان و مردم نیست که بتواند دردها و آلام ما را نشان دهد. معلوم نیست این داستان ها را از کجا سر هم می کنند و به اسم فیلم به خورد مخاطبان بخت برگشته می دهند؟

گیتی در خاتمه اظهاراتش تأکید کرد: نابسامانی های اقتصادی و فشار زندگی بر زندگی بنده و امثال بنده که بازنشسته هستند بسیار زیاد است. حقوق بازنشستگی کفاف زندگی ما را نمی دهد و واقعاً با یک بار خرید محموله غذایی در ماه رسماً حقوق مان تمام می شود. من متأسفم که مسئولان کشور فکری برای رفع بحران اقتصادی ندارند و وضعیت بغرنج زندگی مردم را درک نمی کنند و همه چیز را به حال خود رها کرده اند.

فقر و فساد زرگترین معضل سال ۹۹ در کل کشور بود

داود توحیدپرست کارگردان سینما نیز در این باره اظهار داشت: اتفاقات تلخ سال ۱۳۹۹ خیلی زیاد بودند. فقیر و فساد بزرگترین معضل سال ۹۹ در کل کشور بود. گرانی های وحشتناک و بی کاری و بی مسکنی و بی بیمه ای، تزویر و ریا و دزدی و کلاهبرداری و رشوه گرفتن های علنی، فاصله های طبقانی که در تاریخ به یاد نداشته ایم، کرونا و بیماری های ناعلاج و... از جمله معضلات این سال بود.

مدیران فرهنگی هنرمندان را طوفان بلا به حال خود رها کردند

هادی مرزبان نمایشنامه نویس و کارگردان مطرح تئاتر نیز در این راستا به سینماپرس گفت: ویروس کرونا آمد و مثل سیل همه فرهنگ و فرهنگی ها را از بلا بی نصیب نگذاشت اما مهمترین کاری که باید در سال جدید باید صورت گیرد این است که سیاست گذاران کلان هنر کشور تمهیدی اندیشه کنند تا به هر حال چاره ای برای این بحران اندیشه شود و ما بتوانیم برای نجات فرهنگ و هنر کشور کاری صورت دهیم.

وی با بیان اینکه مدیران فرهنگی هنرمندان را در طوفان بلا به حال خود رها کردند تصریح کرد: مدیران دست روی دست گذاشتند و مثل ما نظاره گر این اتفاقات شوم بودند اما این روش مدیریتی نیست! یک کشتی وقتی روی آب های آرام است همه می توانند کاپیتان آن باشند اما وقتی طوفان می آید مهم است که کاپیتان چه باید بکند. ما از مسئولان و مدیران فرهنگی و هنری انتظار داریم در این روزهای بحرانی برای ما تدبیری بکنند.

مرزبان خاطرنشان کرد: برای مثال می گویم بنده در اوایل بحران کرونا پیشنهادی ارائه دادم تا مدیران تئاتری با مسئولان تلویزیون وارد رایزنی شوند و دست به تولید تله تئاتر بزنند تا بتوانیم این هنر را زنده نگه داریم و تئاتر را به خانه های مردم ببریم تا مردم خطر نکنند و در این روزهای کرونایی به سالن های تئاتر بیایند اما مدیران به این پیشنهاد و پیشنهادات مشابه وقعی نگذاشتند!

این هنرمند پیشکسوت تأکید کرد: آنچه مهم است اینکه فرهنگ و هنر نباید درجا بزند. با غصه خوردن هیچ چیز درست نمی شود و مسئولان باید با تدبیر و اندیشه هنر و هنرمندان را به سلامت از این بحران عبور دهند.

معضلات اقتصادی وضعیت جامعه را به بحران کشاند

سودابه خسروی چهره پرداز مطرح سینما نیز در این باره به سینماپرس گفت: از دست دادن دوستان عزیزم در اثر کرونا به خصوص دکتر علیرضا زمانی و علی انصاریان برایم در سال ۹۹ بسیار تلخ و دردناک بود. همچنین مهدی رودباری عکاس عزیزی که او را از دست دادیم برای من بسیار متأثرکننده بود.

وی ادامه داد: اما مهمترین مسأله این بود که معضلات اقتصادی وضعیت جامعه را به بحران کشاند؛ دیدن این همه معضلات اقتصادی که مردم دچار آن بودند مزید بر علت شد تا حال ما روز به روز بدتر از گذشته شود.

خسروی خاطرنشان کرد: تجربه ثابت کرده مسئولان هیچ انتظاری را برآورده نمی کنند و ما باید بدون هیچ خواسته ای خودمان را با وضعیت موجود تطابق دهیم.

سینمای ایران امروزه در «آی سی یو» است و نفس های آخر را می کشد!

پیمان عباسی فیلمنامه نویس سینما و تلویزیون نیز در این باره به سینماپرس گفت: تلخ ترین حادثه سال گذشته از دست دادن تمام کسانی بود که عاشقانه دوست شان داشتیم و این روزها فقدان شان آزارمان می دهد.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه سینمای ایران امروزه در «آی سی یو» است و نفس های آخر را می کشد تصریح کرد: خود سینما هم کرونا گرفته و فیلم های زیادی پشت اکران هستند و امیدی به بهبود اوضاع نیست. هیچ اتفاق خوبی را در سینما شاهد نیستیم و کام ما بسیار تلخ است و متأسفانه هیچ تدبیری برای این وضعیت نمی شود!

کرونا جامعه را دچار اپیدمی تلخی و ناامیدی کرد

ابراهیم وحیدزاده کارگردان سینما نیز به سینماپرس گفت: از دست دادن دوستان و هم میهنان مان که کرونا آن ها را از ما گرفت تلخ ترین اتفاق سال ۹۹ بود. اصولاً کرونا جامعه را دچار اپیدمی تلخی و ناامیدی کرد.

وی ادامه داد: امیدواریم هرچه زودتر تلاشی بشود تا سریع تر واکسن کرونا به وفور بیاید و این بلا تمام شود. طبیعتاً ما در سال ۹۹ شرایط استثنایی در کشور داشتیم و همانطور که ناگزیر شدیم تحمل کنیم و امیدوارم سال آینده شرایط به گونه ای رقم بخورد تا مردم با پویایی بیشتر بتوانند کار و فعالیت داشته باشند و حاصل آن باعث شود تا همه از احساس رضایت خاطر داشته باشند.

ادامه دارد...